Wat zijn de gevolgen van seksueel misbruik?

Er is heel veel aandacht voor de campagne #MeToo.

Van allerlei kanten komen mensen met hun verhalen naar buiten over seksueel misbruik, wanneer ze door wie zijn betast, aangevallen of misbruikt.

Natuurlijk is er verschil tussen een hand op je lijf en seksueel misbruik. De gevolgen zijn niet te vergelijken. Heel goed dat er nu eindelijk serieus ruimte,  openheid en aandacht komt voor de slachtoffers.

Hoewel je vooral verhalen van vrouwen hoort, zijn er wel degelijk ook heel wat mannen misbruikt. Die zijn echter in de minderheid, om de simpele reden dat misbruik een zaak is van macht en vrouwen vaak de (fysiek) zwakkere zijn.

Diep leed.

Er zit diep leed bij slachtoffers. Sommige schendingen van de menselijke grenzen zijn te gruwelijk om hardop te benoemen. In therapievormen als EMDR komen de meest afschuwelijke details boven tafel.

Hoewel het niet nodig is dat allemaal wereldkundig te maken, en vaak zelfs onwenselijk, is het ook zeker niet goed het hele gebeuren te verzwijgen.

Want als de waarheid over deze verschrikkelijke dingen niet openbaar wordt gemaakt onder het motto: ‘bescherming van de betrokkenen’ wordt vooral de dader beschermd en het genezingsproces van het slachtoffer tegengehouden.

Duistere zaken toedekken door schaamte of onkunde of desinteresse of angst zorgt ervoor dat het duister blijft.

Het zal door het slachtoffer, al dan niet met hulp, in het licht moeten worden gebracht om iets van verwerking en toekomst te kunnen creëren.

Kiezen.

Als het slachtoffer dan eindelijk de moed vindt om mensen deelgenoot te maken van het vreselijke dat hem/haar is overkomen, is het gek genoeg voor veel mensen best verleidelijk om niets te doen.

Dan hoef je geen stelling te nemen.

Veel mensen weten ook niet zo goed wat ze er mee aan moeten. Een beetje empathie opbrengen gaat nog wel, maar een dader ter verantwoording roepen of publiekelijk aan de schandpaal nagelen, nee, dat vinden ze toch te ver gaan.

Waarmee dus impliciet voor de dader en tegen het slachtoffer gekozen wordt. De dader is en blijft beschermd.

In veel gevallen zeggen mensen dingen als:

‘Beter niet de vuile was buiten hangen.’ ‘We moeten de privacy van deze toch al zo kwetsbare mensen waarborgen.’ ‘Wie zou er mee gediend zijn als dit openbaar werd, wat heeft het slachtoffer daar aan?’

Of nog erger, ‘We weten natuurlijk niet zeker of het wel echt gebeurd is.’ Verwoestend voor een slachtoffer dat eindelijke de euvele moed vindt om naar buiten te treden.

Hij/zij wil juist dat je meedraagt in de pijn en dat er opgetreden wordt tegen de dader. Dat je betrokken bent en je zo mogelijk het gebeurde herinnert.

Helaas is vaak de zwakste partij de verliezer in deze dingen. Alleen daarom is het al heel goed dat daar nu aandacht voor is.

Welk lijden?

Een vraag die zich wellicht aan je opdringt na al die bekentenissen is: Wat zijn dan de gevolgen van seksueel misbruik?

Oftewel: Waar lijden deze mensen aan? Al vele eeuwen is er onderzoek gedaan naar een “ziekte” die hysterie werd genoemd.

Freud was één van de eersten die zicht kreeg op het feit dat de ziekteverschijnselen die zich openbaarden bij hysterie vooral ontstonden na machtsmisbruik en gedwongen seksueel contact.

Hij bood zijn patiënten een veilige plaats, waar elke dag met hen gepraat werd over wat hun was overkomen.

Hij schreef in één van zijn boeken: ‘De hysterische mens lijdt voornamelijk aan herinneringen.’

Traumatische herinneringen en de daarmee gepaard gaande emoties werden beter controleerbaar, als er ruimte en aandacht was voor het slachtoffer om erover te praten en het te herbeleven, was zijn ervaring.

Volgens de hedendaagse wetenschap lijden overlevenden van seksueel misbruik aan o.a.: Persoonlijkheidsverlies, dissociatie, minderwaardigheidscomplex, depressiviteit en geheugenverlies.

(Bron: Trauma en herstel van Judith Lewis Herman)

Door God gegeven autoriteit.

Ieder mens krijgt bij de geboorte van de Schepper de autoriteit over het eigen leven mee. Wij zijn geen poppen aan een touwtje, je mag zelf je keuzes maken en je leven inrichten zoals jij dat wilt.

De mens is bedoeld als heerser over de aarde.

Hij mag hier vanuit liefde regeren over het ‘domein’ wat aan hem toevertrouwd is: zijn tijd, lichaam, gevoelens, gedachten, gezin, talenten, relaties, bezittingen, dieren, planten, bomen, grondt, etc.

God heeft niet voor niets een duidelijke grens rondom seksualiteit geplaatst.

Jouw ‘domein’(dat waar je zeggenschap over hebt) smelt namelijk samen met het domein van een ander. Seksuele gemeenschap bezegelt de samensmelting van deze domeinen.

Vanaf dat moment zijn er niet meer twee domeinen, maar is er een nieuw domein met één ‘koning’ en een ‘koningin’.

---

 “Als je slachtoffer bent van seksueel misbruik, is jouw domein samengesmolten met het domein van degene die jou misbruikt heeft.”

---

 Seksueel misbruik maakt je van koning(in) tot een gijzelaar in je paleis. Je zeggenschap is ongeloofwaardig gemaakt. (Uit; Ademruimte, Goedegebuure)

Het recht dat ieder mens heeft om intieme handelingen af te wijzen wordt afgepakt en wat veilig was en hoorde te zijn, is nu onveilig geworden.

Onveilig is veilig.

Omdat het slachtoffer de dader (gedwongen) gaat beschermen is eerlijkheid onveilig en oneerlijkheid veilig. De wereld op z’n kop.

Die onveiligheid en oneerlijkheid worden een levensstijl.

Probeer je eens in te denken hoe het zou zijn om je veiligheid te vinden in onveiligheid… Probeer het eens even.

Veiligheid heeft alles te maken met zekerheid, acceptatie, je laten kennen, je ware gezicht laten zien.

Maar dat durft een slachtoffer niet meer. Dat is van hem/haar afgenomen op de momenten van misbruik.

De door God gegeven autoriteit over het eigen leven is gestolen.

Door de samensmelting van de domeinen krijgt de onreine geest invloed  op het leven van het slachtoffer. Dat leidt tot een sterke, steeds terugkerende neiging tot liegen en emotioneel manipuleren.

(Dit resulteert er trouwens schrijnend genoeg vaak in, dat slachtoffers uiteindelijk ook weer daders worden.)

Voor een slachtoffer wordt na het moment van seksueel misbruik iedereen belangrijk, behalve hij/zij zelf.

Ze zijn in staat om soms wel tientallen verschillende gezichten op te zetten afhankelijk van wat er op dat moment gewenst is: Hoe kan ik jou ter wille zijn? Hoe zorg ik dat je mij aardig vindt? Wie wil je dat ik ben voor jou?

Het resultaat is dat het slachtoffer een leven gaat leiden dat niet het zijne/hare is. Geen eigen keuzes, maar iemand volgen die de leiding neemt.

Na verloop van jaren dringt zich dan het gevoel op zelf te kort te komen. Het waarom is voor de persoon in kwestie vaak dan nog een raadsel.

---

Seksueel misbruik maakt je van koning(in) tot een gijzelaar in je paleis. Je zeggenschap is ongeloofwaardig gemaakt.

---

Barsten.

Ongenoegen over het eigen leven en de onmogelijkheid om dat leven vorm te geven, of voor zichzelf te kiezen breken uiteindelijk op.

Het kan zomaar 20 tot 30 jaar duren voordat het zover is, dat het leven te zwaar wordt om nog aan te kunnen.

Vastlopen, burn-out raken of zelfs zelfmoord plegen is het gevolg. De last is dan letterlijk te zwaar geworden om te dragen. De waarheid moet aan het licht komen.

Maar het slachtoffer heeft zelf eerst niet in de gaten waar de knoop zit.

Hoe kun je jezelf uit de problemen helpen als je niet eens weet wie je zelf bent? Wat wil je eigenlijk? Hoe zou je leven er uit moeten zien als jij het voor het zeggen had?

Seksueel misbruik heeft op alle gebieden van het leven invloed. Er is geen enkel aspect, hoe klein ook, wat aan die gevolgen ontsnapt.

Gevolgen seksueel misbruik.

Relatieproblemen, problemen op het werk, met intimiteit, met de omgang met andere mensen, met het zelfbeeld en de verbinding tussen hoofd en hart.

Alle gevoelens moeten opnieuw gekoppeld  worden aan de bijbehorende gedachten en emoties.

Zo kan het gevoel gelukkig te zijn iemand zomaar overvallen, omdat de koppeling tussen de emotie en hersenen weer tot stand is gebracht.

Eigenlijk wordt het proces weer opnieuw opgestart vanaf het punt waar het misging.

Het ontdekken van de eigen persoonlijkheid, daarmee vertrouwd raken en daar ook van gaan houden, neemt vaak meerdere jaren in beslag.

Niet zelden praten overlevenden over hun leven voor en na de klap als twee verschillende levens. Hoe zwaar en zwart de moeilijkste periode ook was, het was wel degelijk nodig om het leven aan te kunnen.

Om voor het eerst te kunnen genieten van alle uitdagingen en mogelijkheden die het leven kent. Om keuzes te kunnen maken gebaseerd op de eigen wil.

Verantwoordelijk te durven zijn voor de gevolgen van die keuzes. Kortom, het leven weer de moeite waard te vinden.

Hoe ik dat allemaal zo weet? #MeToo